Powrót

Lubno(Liebenow)

Pałac to obiekt dwukondygnacyjny z piwnicami i użytkowym poddaszem, murowany, z wysokimi schodkowymi szczytami, z prostokątną wieżą zwieńczoną bogatym krenelażem. Założony na rozbudowanym planie zarysowanego prostokątami wieloboku.Charakterystycznym elementem była dwupiętrowa wieża widokowa. Na jednej ze ścian pałacu ulokowano herb rodziny fundatorów i budowniczych von Bassewitz.Caly teren wokół ogrodzono murem, z którego pozostaly do dziś nikłe fragmenty. Do rezydencji prowadziła aleja z bramą. Park krajobrazowy o powierzchni 5,5 ha.W centrum osady dwa pomnikowe dęby szypułkowe (większy o obwodzie 530 cm).

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1243 roku, kiedy to do Lubna sprowadzeni zostali templariusze. Z innego źródła(Duncker) nazwa willa Lubnow pojawia się w 1200 roku, by w 1240 jako Liebienow być w posiadaniu śląskiego komesa Wołosto, wasala Bolesława Rogatki. W roku 1337 roku jest w posiadaniu Henninga von Wulkow oraz rodziny von Dornstedt(Dornstette). W 1345 roku własność klasztoru w Kołbaczu. Od 1492 roku do XVII wieku jest w posiadaniu rodu von Strutze vel Strausze vel Strausz lub von Strauss, właścicieli dóbr Wojcieszyce( Wormsfelde) i Różanki(Stolzenberg) koło Gorzowa Wlkp. W roku 1700 jest własnością rodu von Hanff, a w 1740 przechodzi na własność rodziny von Beerfelde z powodu długu. W roku około1870 przechodzi na własność starosty Beerfelde. To on stawia dwór, który przejmuje jego syn Friedrich Wilhelm. W 1796 roku właścicielem Lubna jest Friedrich Wilhelm von Beerfelde, którego córka Clementine Luise Sophie w roku 1841 wychodzi za mąż za porucznika D. von Bassewitz. Dnia 14 listopada 1861 roku umiera Friedrich Wilhelm von Beerfelde. Majątek przechodzi na własność D. von Bassewitz. Pałac zbudowany w latach 1865-1875 przez porucznika von Bassewitza, zamienił von Bassewitz skromną posiadłość w romantyczną budowlę w stylu neogotyckim. W 1889 roku von Bassewitz sprzedaje Lubno wraz z pałacem właścicielowi Stanowic, K.W.E. Treichelowi. Ten z kolei wydzierżawił Lubno swojemu bratu, Georgowi, który wydzierżawia Lubno bratu Karolowi Treichelowi ożenionemu z baronową von Bock. Po nim majątek przejmuje jego syn, Hans-Carl von Treichel, ożeniony z baronową von Mirbach. W 1937 roku umiera po operacji wyrostka robaczkowego, dzień po nim popełnia samobójstwo jego żona. Pozostawili trójkę dzieci: Gazelę Carmen (ur.1925), Marinę Celinę(ur. 1928) oraz Hansa Adolfa(ur. 1932r). Osierocone dzieci zamieszkały z siostrą matki Maimi von Mirbach w Poczdamie. Majątek rodzinny został sprzedany w 1939 roku przez prawnego opiekuna nieletnich Treichelów, Ericha von dem Bach-Zelewskiego. Hans-Carl był członkiem NSDAP i gorąco popierał i wierzył w Adolfa Hitlera. Częstym gościem w Lubnie był szef dystryktu na Warszawę i pogromca powstańców- Erich von dem Bach-Zalewski pochodzący z pobliskiego Bogdańca. Z inicjatywy von dem Bacha-Zelewskiego w 1932 roku doszło do wizyty Adolfa Hitlera w Lubnie.

Po wojnie własność skarbu państwa, następnie PGR. W wyniku niewystarczającego zabezpieczenia pałac uległ dewastacji, podobno część ścian uległa zawaleniu po wjechaniu do pałacu ciągnikiem rolniczym.

(Poniższy tekst pochodzi z ksiażki "Obiekty zabytkowe do zagospodarowania na terenie województwa gorzowskiego" z 1981roku).

Zespół pałacowo-parkowy pochodzacy z II połowy XIX wieku. Pałac jednobryłowy, 2,5-kondygnacyjny, podpiwniczony. Kubatura okolo 5.100 m3 Powierzchnia użytkowa okolo 570 m2.Budynek mocno zniszczony, cześciowo zawalony, uszkodzony dach, stropy i schody wewnętrzne. Otwory okienne zamurowane w celu zabezpieczenia. Otoczony parkiem zabytkowym o powierzchni 5,5 ha ze stawem ozdobnym. Okolica obfituje w lasy i wodę. Połączenie drogowe przez Bogdaniec i Witnicę z szosą Gorzów - Kostrzyn oraz przez Marwice z trasą miedzynarodową E-14.Obiekt opuszczony, nie użytkowany, należy do Urzędu Gminy w Bogdańcu.

Pokaż