Powrót
Dolsk(Dölzig).Zespół pałacowo-parkowy wybudowany w I połowie XIX wieku. Obiekt jednobryłowy, 2,5-kondygnacyjny, w stylu neogotyckim, podpiwniczony. W początkach XVIII wieku istniał na tym miejscu zameczek myśliwski. Ruina pałacu - położony na polanie parkowej w odsunięciu od dziedzińca folwarku, w pobliżu południowego brzegu jez. Dolsk. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1713 r., gdy właścicielem majątku był Friedrich W. von Marwitz. Rozbudowany w 1828 r. przez Karla A. von Tresckow w stylu neogotyckim, na wzór myśliwskiego pałacu margrabiego Jana w Kostrzynie, projekt Karl Friedrich Schinckel. Ponownie przebudowany ok. 1890 r. przez Tassilio von Tresckow z zastosowaniem form neogotyckich i motywów nawiązujących do baroku, m.in. powstają 3 wieże, taras oraz dodano elementy dekorujące dachu, tj. lukarny i iglice. Po II wojnie światowej pałac był nieużytkowany i dewastowany, zniszczony w pożarze w 1967 r., pozostały mury obwodowe Park - pow. 38,95 ha, park przypałacowy w stylu angielskim z 1832 r., projekt Peter Joseph Lenne. W połowie XIX w. w skład założenia pałacowo-parkowego wchodziły: pałac z krajobrazowym parkiem ozdobnym, ogród użytkowo ozdobny, park leśny z małym zbiornikiem wodnym położony wzdłuż brzegu większego jez. Dolskiego oraz staw młyński przy zachodniej granicy parku. Od strony drogi wiejskiej tereny ogrodów ogrodzone były wysokim murem z cegieł. W części zachodniej założenia znajdowało się mauzoleum rodowe rodu von Treskow. Aktualnie elementy kompozycji przestrzennej uległy znacznemu zatarciu. Czytelna jest polana przed pałacem, dwa odcinki drogi o nawierzchni brukowanej prowadzące z parku do pałacu oraz aleje przy drogach dojazdowych przy granicach parku. Tereny ogrodu użytkowo ozdobnego są zachowane i użytkowane. Ceglany mur ogrodzeniowy zachował się w całości na granicy z drogą wiejską, na pozostałym odcinku pozostały jedynie ceglane słupy. W parku występują 52 gatunki i odmiany drzew i krzewów z ciekawymi gatunkami roślin obcego pochodzenia m.in. katalpa zwyczajna, jałowiec chiński, magnolia, tulipanowiec amerykański. Wiele dębów w wieku 150-250 lat, wiązów szypułkowych w wieku 100-150 lat oraz platan klonolistny, jesion wyniosły, grab, buk, stanowią pomniki przyrody. Wpisany do rejestru zabytków pod nr 225 z 8.09.1977. Kuźnia - zbudowana w 1781 r. (data na belce nad wejściem); konstrukcja ryglowa ze strychułowym wypełnieniem pól, później ściany częściowo przemurowane z kamienia i cegły. Usytuowana na płd. krańcu wsi, przy głównej ulicy. Własność gminy, wymaga renowacji.
Pokaż widok na większej mapie
