Powrót

Równo(Ruwen)

Wieś położona jest w odległości ok. 8 km na północ od Barlinka, przy lokalnej drodze do Pyrzyc. Miejscowość znajduje się na lekko pagórkowatej wrysoczyźnie, w sąsiedztwie Rezerwatu "Skalisty Jar Libberta" i Doliny Płoni. Równo posiada metrykę średniowieczną, a najstarsza wzmianka na jej temat pochodzi z 1337 roku i dotyczy potwierdzenia przez księcia Ottona I nadania wsi na rzecz klasztoru cysterek w Pełczycach. W 1370 roku jeszcze raz potwierdzono to nadanie. Po sekularyzacji dóbr klasztornych, miejscowość znalazła się w posiadaniu rodziny von Waldow. W XVIII wieku właścicielami wsi byli przedstawiciele rodziny von Natzamer, w tym Felix, Dubislav i Richard. We wsi były trzy gospodarstwa chłopskie i trzy zagrodnicze. Na początku XIX wieku Równo należało do rodziny von Falkenberg z Niepołcka. We wsi były wówczas dwa gospodarstwa chłopskie i trzy chałupnicze. W 1810 roku wieś należała do rodziny Ruhnke, której przedstawiciele wybudowali dwór i zabudowania gospodarcze. Na początku XX wieku właścicielami tutejszych dóbr była rodzina barlineckich fabrykantów - Jahnke. W 1930 roku Arthur i Bernhard Jahnke byli wzmiankowani jako właściciele majątku.

Dziedzictwo kulturowe i przyrodnicze: Wieś posiada układ przestrzenny ulicówki, podporządkowany założeniu folwarcznemu. Folwark znajduje się w południowo-wschodniej części wsi, a jego zabudowa formuje czworoboczny dziedziniec. Najważniejszym elementem założenia jest dwór wybudowany w 1831 roku, jako budowla murowana, parterowa, nakryta dachem dwuspadowym. W elewacji frontowej posiada ona reprezentacyjny ryzalit z wystawką. Pośrodku ryzalitu znajduje się główne wejście do budynku poprzedzone gankiem. Obiekt zachował swój charakter, jednak w okresie powojennym część okien w elewacji frontowej została powiększona. W sąsiedztwie, pośrodku dziedzińca gospodarczego, znajduje się kuźnia z 4 ćwierci XIX wieku, wzniesiona w konstrukcji murowanej i ryglowej. Do rzadkich należy budynek stodoły folwarcznej o glinianym wypełnieniu ścian. Na uwagę zwraca też zegar słoneczny umieszczony na elewacji budynku owczarni. Obok dworu znajduje się park krajobrazowy o powierzchni 1,3 ha, założony w połowie XIX wieku. W ramach parku zachował się staw i stare drzewa rosnące pojedynczo lub w niewielkich skupiskach. Założenie parkowe graniczy z zabudowaniami wsi, gruntami rolnymi i z terenem przykościelnym, położonym na wzniesieniu i otoczonym kamiennym murem. Brukowany podjazd do dworu oddzielony jest od dziedzińca małym owalnym klombem, na którym rośnie jodła kalifornijska. W drzewostanie parkowym dominują gatunki rodzime, ale występują także drzewa pochodzenia obcego. W szczególności rosną tutaj dęby, lipy drobnolistne i kasztanowce białe. Z gatunków rosnących w podszyciu dominuje bez czarny, bez lilak, porzeczka czerwona. Z ciekawszych gatunków występuje skrzydłorzech kaukaski okaz dwudniowy, lipa drobnolist-na o guzowatym pniu. W miejscu wyciętych drzew wyrosły kępy nowych, w tym klony pospolite, robinie akacjowe, lipy i wiązy. Przy dworze rosną cisy pospolite, a na dziedzińcu wierzba biała, lipa drobnolistna i sosna czarna. W odległości ok. 500 m od zabudowań wsi znajduje się rezerwat przyrody "Skalisty Jar Libberta" Jest to wąwóz w zalesionym krajobrazie morenowym, poprzecinany licznymi wąwozami, schodzącymi w kierunku Doliny Płoni. Charakteryzuje się interesującą roślinnością i unikalnymi skałami, zlepieńcami wapienno-piaskowymi, uznanymi za pomniki przyrody. Znajdują się w nim bardzo rzadko występujące na Pomorzu Zachodnim skałki zlepieńcowe osiągające wysokość do 4 m. Skałki te noszą nazwy: "Czarcia Kazalnica", "Czarcie oko", "Diabelskie schody". Są to scementowane piaszczyste i wapienne osady czwartorzędowe. Uznane są za pomniki przyrody nieożywionej. Przez wieś przebiega szlak niebieski. Rezerwat "Skalisty Jar Libberta" o powierchni 33,2 ha utworzony został w 1995 roku. Jest to ścisły rezerwat krajobrazowy, geologiczno-leśny. Ochroną objęto osobliwości geologiczne i florę. Jest to jedyne w regionie stanowisko czwartorzędowych form skalnych, utworzonych w pierwotnym miejscu z piaskowców spojonych węglanem wapnia. Roślinność leśna o charakterze grądu ma bogatą florę. Występują tu rośliny chronione, zagrożone i rzadkie, w tym m.in. obrazki plamiste, kokorycz wątła, przytulia leśna, bluszcz pospolity, pierwiosnek lekarski, fiołek przedziwny, tarczyca wyniosła. W rezerwacie ścisłym obowiązuje całkowity zakaz wstępu.

Pokaż widok na większej mapie