Powrót

Laskówko(Latzkow)

Osada położona 13 km na północ od Barlinka, wśród morenowych wzgórz Laskówko związane jest z położonym 3 km na zachód Laskowem. Najstarsza wzmianka o tej miejscowości dotyczy nadania w 1236 roku przez Jana Magnusa "Za-mbrisksk et Lascoue" na rzecz klasztoru cystersów w Kołbaczu. Druga z tych miejscowości to właśnie Laskówko, wieś jeszcze słowiańska. Nadanie to zostało potwierdzone przez księcia Henryka Brodatego. W 1293 roku Heinrich von Dossow przekazał 10 łanów ziemi w "Laslow" na rzecz cystersów z Bierzwnika w intencji swoich rodziców, stryjów i braci. W 1320 roku nadanie potwierdził książę szczeciński Otto I, który wskazał na "Magna Lascow", i przy okazji wymienił "Parva Lascow", czyli obecne Laskówko. Po cystersach właścicielami Laskowa i Laskówka byli w 1324 roku Wedlowie, którzy sprzedali "Wendeschen Latzkow" (czyli słowiańskie) wraz z Laskowskim Młynem na Płoni Denekinowi de Tolz. Transakcja opiewała na 100 denarów, z prawem wykupu. W 1337 roku w Laskówku wymieniony byl Bolzekin, zapewne wywodzący się z rodu Tolz. W latach 1389i 1406 Laskówko należało do przedstawicieli rodu von Guntersberg. Z kolei według martykuły pomorskiej z 1523 roku była tu własność rodziny Steinwehrów. W 1718 roku majątek ziemski o areale 8 łanów rycerskich i 10 chłopskich należał do podpułkownika Freidricha von Steinwehra i jego kuzynów z Dziedzic i Krzemlina. W 1748 roku majątek przeszedł na własność rodziny von Waldow. Na początku XIX wieku wieś posiadała 15 łanów i 14 domów mieszkalnych, które zamieszkiwało dwóch chłopów, siedmiu komorników i kowal. W 1820 roku tutejszy majątek, szacowany na 30 tys. talarów, objął w posiadanie Wilhelm von Waldow. Jego spadkobiercy wybudowali w 2 połowie XIX wieku folwark. W 1914 roku majątek należał do baronowej von Plotho, a następnie do F. Nimtza. W 1929 roku majątek obejmował 295 ha ziemi.

Dziedzictwo kulturowe i przyrodnicze: Przez wieś biegnie brukowana droga obsadzona dębami, a po obu jej stronach znajdują się budynki mieszkalne i gospodarcze dawnego folwarku. Zespół folwarczny składał się pierwotnie z dwóch dziedzińców gospodarczych, położonych po obu stronach drogi wiejskiej. Po wschodniej stronie tej drogi, za szpalerem dębów, znajduje się zespół dworski. Z majątkiem związany jest parterowy, murowany dwór nakryty dachem dwuspadowym z naczółkami. Budynek został wzniesiony pod koniec XIX wieku. Obok dworu zachował się budynek administracyjny folwarku i niektóre budynki gospodarcze. W miejscowości znajdował się też pochodzący z okresu średniowiecza kościół. Świątynia została zniszczona i rozebrana po 1945 roku. Z folwarkiem związany jest park krajobrazowy z 2 połowy XIX wieku, o powierzchni ok. 3,1 ha. Założenie posiada częściowo zachowany starodrzew i częściowo czytelną kompozycję. Na dziedzińcu folwarcznym rosną lipy drobnolistne, kasztanowiec czerwony i dęby. Teren parku gwałtownie opada w kierunku pól. Pod okapem drzewostanu silnie rozwinął się podszyt. Z dawnej kompozycji zachowała się tylko aleja kasztanowców. Ze stawu, obecnie zabagnionego, wypływa strumień płynący równolegle do tej alei i zasilający wody rzeki Płoni. Obok alei widoczne są fragmenty szpaleru grabowego. Drzewostan składa się z gatunków rodzimych. Drzewa rosną w sposób zwarty, tworząc jedno- lub wielogatunkowe grupy. Wśród drzew występują świerki, daglezje zielone, lipa drobnolistna, jesion wyniosły, dąb szypułkowy i dąb czerwony, robinia akacjowa, brzoza brodawkowata, grab pospolity oraz ich podrosty.

Pokaż widok na większej mapie