Powrót
Lubianka(Neu Libbehne)Do lipca 1741 r. Lubianka i pobliska Lubiana stanowiły całość, później podzielono majątek wzdłuż potoku, wpadającego do Małej Iny. Lubianka przypadła w udziale Piotrowi Walentemu von Koethen. W 1766 r. i 1810 r. wieś spłonęła w pożarze. W 1811 r. majątek odbudowano w nowym miejscu. W 1906 r. jako majątek niezależny została nabyta przez stargardzkiego kupca. W tym okresie wzniesiono nowy dwór. Po II wojnie światowej w majątku działo Państwowe Przedsiębiorstwo Rolne, od 1957 r. w ramach Państwowego Ośrodka Hodowli Zarodowej w Lubianie. Mapa z lat 1891/92 dokumentuje Łubiankę jako założenie folwarczne o kompozycji zwartej, geometrycznej i symetrycznej. Do majątku prowadziła droga z nieodległej Lubiany, będąca osią kompozycji układu przestrzennego. Niewielka kolonia mieszkalna ulokowana przy drodze do Lubiany. Od wschodu i południa majątek okala duży park. Mapa z 1934 r. ukazuje układ analogiczny do XX-wiecznego; dodatkowe elementy to: rozbudowana kolonia mieszkalna przy drodze do Lubiany oraz gospodarcze (stodoły) na północ od majątku. Obecnie założenie przestrzenne folwarku w Lubiance czytelne, zachowało układ zbliżony do w/opisanych. Dwór o walorach kulturowych zabytkowych oraz podwórze gospodarcze i park.
Pokaż widok na większej mapie
