Powrót

Korytowo(Curtow)

Dwór z XV - XVIII wieku, przebudowany 1830 - 1890, nr rej. 301 z dnia 5 lipca 1958 r. oraz nr rej. 291 z dnia 22 listopada 1979 r. Nad wejściem głównym herbem właścicieli przedstawiający lwa i krasnala z rybim ogonem. Budynek stoi na dużo starszych murach, w podziemiu ślady gotyku. Park graniczący z dworem założony w XVII wieku. Dla podniesienia walorów widokowych usypano kopiec. Park rozciągał się wzdłuż jeziora i przechodził w promenadę leśną. W 1649 roku rada miejska Choszczna, szukając środków na pokrycie długów, które zaciągnęła w czasie wojny, sprzedała swoje prawa do karczmy w Korytowie Christophowi von der Goltz za 170 talarów. W 1655 roku korytowscy Goltzowie podzielili się na dwie linie, które posiadały odrębne siedziby. Jedna z linii objęła Unterhof (dolny dwór) i Oberhof (górny dwór). Podział miejscowości pomiędzy członków tej samej rodziny był w tych czasach zjawiskiem powszechnym. Dzielono posiadłości pomiędzy synów, bądź oddawano jako posag córkom, gdyż jedynie dobrze uposażone panny mogły znaleźć odpowiedniego kandydata na męża. Wg spisu z 1718 roku każda część podzielonej wsi posiadała sołtysa, siedem gospodarstw chłopskich i dwa zagrodników. Ogółem wieś liczyła ponad 76 łanów metrykalnych (co dawało 71 łanów realnych), z czego część dworska obejmowała 30 łanów rycerskich i przyłączone do nich 24 łany chłopskie oraz 10 zagrodniczych. W latach 1715 - 1718 Korytowo miało dwóch współwłaścicieli: pułkownika w armii pruskiej Christopha Hansa von der Goltz oraz wdowę po Erneście von der Goltz. W 1750 roku radca dworu pruskiego von Mildenitz wziął sobie za żonę baronessę Ernestinę von der Goltz i wszedł w posiadanie "Dolnego dworu". W 1771 roku córka von Mildenitza wyszła za mąż za Ludwika von Hertzberg, który wziął w posiadanie jej część Korytowa. "Górny dwór" do 1772 roku pozostawał w rękach potomków płk Christopha von der Goltz. W tym też roku ta część Korytowa powróciła w posiadanie rodu Wedlów. Fakt ten jednak trwał 17 lat. W 1789 roku "Dolny dwór" i "Górny dwór" zostały kupione przez prezydenta rejencji Gustawa Heinricha von Enkevort za 120 tysięcy talarów. Nowy właściciel postanowił zrobić z Korytowa dobrze prosperujące gospodarstwo rolne. Postanowił tego dokonać poprzez zwiększenie hodowli owiec, co spowodowało zwiększenie i ulepszenie nawożenia ziem korytowskich. To z kolei spowodowało, że zwiększono gwałtownie uprawę roślin pastewnych (ziemniaków i buraków cukrowych). Korytowo posiadało wówczas 16 gospodarstw chłopskich, 6 zagrodniczych, 10 chałupników, 25 komorników , rybaka, kołodzieja, leśniczego, kowala i młynarza. Łącznie miejscowość posiadała 65 domów mieszkalnych. Prezydent von Enkevort sprzedał oba dobrze prosperujące części Korytowa Ernestowi Berhardowi von Wedel, który przekazał je w 1839 roku swojej siostrzenicy Luizie Leopoldinie von Schlieffen (z domu von Glasenap). Majątek w Korytowie, wraz z folwarkami w Kaszewie i Golczy, obejmował w 1850 roku ponad 7331 mórg , z czego 4340 mórg ziemi ornej i 1200 mórg lasów. W latach 60 - tych XIX w., dobra korytowskie przeszły w posiadanie hrabiny Virginii Charlotty von Schliffen i jej brata kapitana Adolfa Limbrechta von Schliffen, który w 1872 roku został jedynym właścicielem majątku. Korytowo pozostało we własności Schliffenów najprawdopodobniej jeszcze przez cały okres międzywojenny. W 1937 roku Korytowo obchodziło rocznicę swojego 700 - lecia, z okazji którego zorganizowano wspaniały festyn uświetniający to wydarzenie, a ówczesny pastor korytowski H.G.Furian wydał na tę okoliczność broszurę opisującą historię miejscowości. W 1939 roku Korytowo zamieszkiwało 759 mieszkańców. W czasie II wojny światowej Korytowo nie różniło się niczym od pozostałych wsi niemieckich tego okresu. Oczywiście wszystko było podporządkowane potrzebom wojennym. We wsi pracowali pod koniec wojny jeńcy wojenni pochodzenia rosyjskiego, których jednak wymordowano na wieść o zbliżaniu się wojsk radzieckich.

Pokaż widok na większej mapie