Powrót

Wiejce(Waitze)

Pałac otoczony rozległym parkiem krajobrazowym, którego naturalną granicę stanowi rzeka Warta, położony jest w kierunku południowo-zachodnim od wsi. Dodatkowo zabudowę wiejską od rezydencji oddzielał niegdyś zespół folwarczny rozlokowany wokół dziedzińca, z którego pozostał obecnie jedynie budynek ryglowej rządcówki, adaptowany w końcu XIX wieku ze spichlerza. Wieś Wiejce (Waice, Witza) założona na początku XVIII wieku w ramach kolonizacji nadwarciańskiej najpierw należała do wielkopolskiego rodu Kwileckich. Po III Rozbiorze Polski znalazła się pod zaborem pruskim i od 1. poł. XIX wieku nowym właścicielem majątku został major von Jena-Kothen. Z nim wiąże się budowę niewielkiego dworu z parkiem oraz folwarku. Od końca XIX wieku majątek należał jeszcze do kilku innych rodów niemieckich: Lobecke, Raetzoll, a przed I wojną światową przeszedł na własność rodziny von Benninngsen. W latach 30. XX wieku Oberleutnant Aleksander von Benninngsen rozbudował całe założenie. Dwór został powiększony o boczne ryzality, jednocześnie ujednolicono elewacje, a wnętrzom nadano nowe funkcje. Osiągnięto w ten sposób formę neobarokowego pałacu. Wówczas również rozbudowano sięgający rzeki Warty park oraz położone po północno-zachodniej stronie pałacu zabudowania folwarczne. Po 1945 roku majątek przejęty został przez Skarb Państwa, w pałacu początkowo mieściła się szkoła, a następnie, na początku lat 70. zaadaptowany został na ośrodek kolonijny. Aktualnie pałac wraz z nielicznymi zabudowaniami folwarku należą do prywatnego właściciela, który w latach 2001-2003 przeprowadził gruntowne prace rewaloryzacyjne, m.in. odtworzył oryginalną formę dachu, zniszczoną pożarem po 1945 roku oraz wykonał renowację zabytkowej, ryglowej rządcówki. Dwukondygnacyjna bryła pałacu składa się z prostokątnego korpusu głównego, objętego przez dwa boczne ryzality, wysunięte poza linię fasad. W narożnikach ryzalitu południowego usytuowano dwie półkoliste baszty. Boniowane elewacje rozdzielone są gładkim fryzem międzykondygnacyjnym, a wejście główne akcentuje okazały portal oraz tympanon w zwieńczeniu z herbem von Benninngsen. Dach w części centralnej jest dwuspadowy, natomiast na ryzalitach mansardowy. Na osi środkowej wieńczy go wieżyczka widokowa z kręconymi, metalowymi schodami. Wnętrza pałacu rozplanowano w układzie dwuipółtraktowym ze środkowym, długim korytarzem. Wśród pozostałości pierwotnego wyposażenia wyróżniają się drewniana klatka schodowa z neobarokową balustradą i witrażami okiennymi w ryzalicie południowym oraz kominek kaflowy w sali balowej na piętrze. Stojące nieopodal budynki folwarku uległy po 1945 roku całkowitej dewaloryzacji, dlatego rozebrano je, aby zastąpić innymi, o stosowniejszym wyrazie architektonicznym. Przy budynku rządcówki wzniesiono nowe zabudowania gospodarcze o konstrukcji ryglowej, naśladujące formą budynki historyczne. Ponadto podczas prac rewaloryzacyjnych, odtworzono i utrwalono kompozycję rozległego parku.

Pokaż widok na większej mapie